معماری داخلی چیست ؟

معماری داخلی ، طراحی فضای داخلی ساختمان یا خانه­ های از نوع سرپناه است و می­تواند ثابت و بدون حرکت باشد. این می­تواند پلان یا طراحی اولیه باشد که در آغاز مورد استفاده قرار گرفته و بعدها مجدداً طراحی می­شود تا در صورت تغییر کاربری با آن همخوانی داشته باشد، یا طرحی باشد که تا حد زیادی در آن تجدید نظر شده تا برای استفاده­ ی مجدد از ساختمان، مناسب باشد. مورد دوم غالباً بخشی از اقدامات معماری پایدار است و از طریق احیای سازه به وسیله ­ی طراحی مجدد تطبیقی، در جهت حفظ منابع گام برمی­دارد. معماری داخلی که عموماً تحت عنوان هنر فضایی فُرم، ساختار و طراحی محیطی از آن یاد می­شود، روندی است که به واسطه­ آن، فضای داخلی ساختمان طراحی می­شود و با تمامی جنبه ­های کاربری انسانی از فضاهای سازه، در ارتباط است. به بیان ساده، معماری داخلی، طراحی فضای داخلی به لحاظ معماری است.

این تعاریف برای معماری داخلی وجود دارند:

  • هنر و دانش طراحی و برپایی فضاهای داخلی ساختمان توسط معمار مجرب و دارای ویژگی­های فیزیکی مرتبط.
  • عملکرد یک معمار داخلی، در جاییکه هدف از معماری، ارائه­ ی خدمات حرفه­ای در ارتباط با طراحی و ساخت فضای داخلی ساختمان بوده و سکونت و استفاده­ ی انسان از این فضا، هدف اصلی معماری داخلی است.
  • یک اصطلاح عمومی برای توصیف فضاهای داخلی ساختمان و ویژگی­ های فیزیکی مرتبط با آن.
  • یک سَبک یا روش طراحی و ساخت فضاهای داخلی ساختمان و ویژگی­ های فیزیکی مرتبط با آن.

معماری داخلی

تحولات معماری داخلی :

انعطاف­ پذیری برای استفاده­ ی مجدد:

اگرچه سلسله ­مراتب فضایی اصلی یک ساختمان همیشه توسط نخستین معمار آن تعیین می­شوند، اما موارد استفاده ­ی بعدی آن می­تواند اینگونه نباشد، و به دلایل واضح، با تغییر چهره ­ی شهرها، سازه­ های قدیمی­ تر غالباً توسط طراحان یک نسل متفاوت براساس نیازهای در حال تغییر جامعه، اصلاح می­شوند. این روند غالباً در نهایت به سازه، معنایی دوباره می­بخشد و بر این مفهوم دلالت دارد که ساختمان­ ها حقیقتاً هیچگاه نمی­توانند کامل و غیرقابل تغییر باشند.

ساختمانی که دستخوش تغییر شده، ممکن است از بیرون همان ظاهر قبلی را داشته باشد، اما فضای داخلی آن بطور کامل تغییر کرده باشد. در نتیجه، بایستی معمار داخلی نه تنها نسبت به جای دادن ساختمان در بستر فیزیکی و سیاسی-اجتماعی آن حساس باشد، بلکه باید الزامات زمانی مرتبط با تغییر مالکان و کاربران را نیز لحاظ کند. از این منظر، اگر ساختمان استخوان­بندی خوبی داشته باشد، ایده­ی اصلی معماری، نخستین نمود سلسله­ مراتب فضای داخلی برای آن سازه خواهد بود و بایستی دیگران از این ایده تبعیت کنند.

امروزه شهرها مملو از ساختمان ­هایی هستند که شاید در اصل به شکل بانک ساخته شده باشند، اما حالا دیگر رستوران هستند و برخی کارخانه­ های صنعتی وجود دارند که حالا دیگر به شکل آپارتمان هستند، یا حتی شاهد وجود برخی ایستگاه­ های قطار هستیم که به گالری هنری تبدیل شده­اند. عموماً در تمامی این موارد، چنانچه ساختمانی جدید در همان محل قدیمی­ ها ساخته شود، حافظه­ ی جمعی نما و سرشت شهر، مطلوب­تر خواهد بود، هرچند که به وضوح، نیروهای اقتصادی در این امر دخیلند. این احتمال نیز وجود دارد که فکر کنیم در سال­های پیش­رو، نماهای داخلی به مراتب جدیدتری برای این سازه­ها پدید خواهند آمد، اما برای هرگونه تغییری در آن دوران، متخصصان فنی و فناوری، تعیین­ کننده ­ی میزان اصلاحات در عمر مفید ساختمان خواهند بود.

فضای داخلی برخی سازه­ های خاص به دلیل حفاظت تاریخی، عدم تغییر کاربری، یا محدودیت­ های مالی، با گذشت زمان دستخوش تغییر نمی­شود. با این وجود، اکثر ساختمان­ها تنها سه ویژگی داخلی در ابعاد گسترده دارند: نخست، تعیین موارد با اهمیت زیاد که بایستی به لحاظ بصری دست­ نخورده باقی بمانند، و تنها با امکانات ناپیدای امروزی، دسترسی، و ثبات ساختاری و نیاز به ترمیم، انطباق یابند. دوم، تخریب سازه برای تأسیس ساختمانی جدید در همان محل قبلی، یا اینکه ساختمان را رها کنیم تا به خرابه تبدیل شود. و نهایتاً برخی سازه­ ها مجدداً طراحی می­شوند و تغییر می­کنند تا خود را با کاربری جدید وفق دهند.

میزان این تغییرات، گستره­ ی وسیعی را شامل می­شود – یک تغییر جزئی برای اینکه ساختمان با اهداف جدید انطباق یابد جزو ویژگی­ های دسته­ ی اول برای فضای داخلی است (یا در واقع جزو دسته­ ی دوم است)، اما تغییرات عمده همچون تنها حفط نما، از همه نظر برای ساخت یک سازه ­ی جدید انجام می­شود. تمامی احتمالات مابین این دو حالت حدی، حوزه­ ی کاری معمار داخلی را شکل می­دهند.

اگر شیوه­ های معماری را با هنر و دانش ساختمان جدید ارتباط دهیم، آنگاه شیوه ­ی معماری داخلی با تغییرات ساختمان­ های جدید برای کاربرد های جدید، مرتبط خواهد بود.

معماری داخلی چیست ؟

معماری پایدار داخلی :

بخش مهمی از تحولات طراحی و معماری داخلی ، توسعه­ ی پایدار و تفکر آگاهانه­ در خصوص محیط زیست و مصالحی است که مورد استفاده قرار می­گیرند – مصرف انرژی، انتخاب محل، میزان استفاده از آب، و انتخاب مصالح (لای بیکون). این دسته­ بندی برای معماری داخلی بر یافتن شیوه­ های خلاقانه و اکتشافی در ساخت سازه­ های نو یا متناسب نمودن سازه­ های قدیمی است که یا تأثیر کمی بر محیط دارند و یا عملاً هیچ تأثیری ندارند. طی سال­های 1970، جنبش سازگار با محیط زیست به مسئله ­ی مهمی تبدیل شد، این زمانی بود که بحران­ انرژی عظیمی روی داد، و آگاهی مردم از سهم شان و آنچه می­توانند برای کمک به کاهش این اثرات انجام دهند، افزایش یافت. در واقع توسعه­ ی پایدار در معماری داخلی طی چند دهه­ ی اخیر با کمک و پیشرفت­های فناوری، کشف مصالح جدید و مفاهیم کارآمدی که هنوز هم جنبه­ های زیباشناختی خوشایندی را به طراحی می­دهند، روندی جهشی پیدا کرد. در سالیان گذشته، زمانیکه دوران بوم ­آرایی پدیدار گشت، فاقد طرح­های لوکس، ظریف و کلی بود؛ و به ناچار شهرت سبک “هیپی” یا شیوه­ی زندگی را کسب نمود. این با موارد امروزی یک دنیا فاصله دارد، موارد کنونی از اهمیت شناخت کلی مسئولیت زیست­ محیطی آگاهی دارند، مقادیر زیادی مصالح برای انمتخاب در اختیار دارند و تمایل دارند از جنبه­ های زیبایی­شناختی یک طراحی مضایقه کنند. امروزه طراحی پایدار، شیوه­ ی تفکر مطلوب و ارجحی است که حوزه ­ی در حال رشدی را در اختیار داشته و بطور فزاینده گسترش خواهد یافت.

تعریف معماری داخلی

منابع:

  • en.wikipedia
  • “Frank Lloyd Wright: His Life and His Architecture,” Twombly, Robert C., John Wiley and Sons, Inc., 1979, p. 384.
  • “Interior Architecture”. RISD Interior Architecture Graduate Department.
  • The Nova Scotia Legislature”. gov.ns.ca. Archived from the original on 2011-07-21.
  • “The History of Green Building & Construction: The Beginning of Green Homes”. Bright Hub. Retrieved 2016-03-10.
  • The National Center for Education Statistics: Definition of Interior Architecture

ترجمه : مرجع دانلود معماری

  • کپی برداری با درج لینک منبع ترجمه بلامانع است.