معماري الگوريتميك - معرفی و بررسی معماري الگوريتميك و مقایسه با سایر سبک‌ها

سبک  معماری الگوریتمیک – Algorithmic architecture

معماری الگوریتمیک از تاریخ پیدایش خود تاکنون در هر دو موضوع نوآوری‌های تکنولوژیکی و خلاقیت‌های فرمی – فضایی فعالیت نموده است. از جمله این اصول و ویژگی‌ها می توان به استفاده از سطوح نرم و سیال، ریز شدن این سطوح به قطعات متشابه ولی غیر همسان، تغییرات تدریجی فرم‌ها و قطعات، انطباق‌پذیری و پاسخگو بودن معماری و اجزا آن به شرایط درونی و بیرونی پروژه و نظایر اینها، شعارهای اصلی رفتارهای فرمی – فضایی معماری الگوریتمیک اشاره نمود. این در حالیست که حوزه‌های جدیدی از نوآوری‌ به وسیله‌ی تمایل به استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته طراحی و ساخت فراهم شده است. تمرکز بر این حوزه‌های جدید، منطق تکنولوژی را از حد امکاناتی برای ساخت فراتر برده، به زیرساخت‌های اساسی معماری هدایت می‌نماید و ارزش‌ها و کیفیت‌های نقد و طراحی را فراهم می‌کند.

حتما ببینید: اطلاعات معماری

از آنجا که معماری شامل هنر و توانایی طراحی است، بنابراین در جستجوی خلاقیت است و به این دلیل که برای ساخته شدن  به فناوری نیازمند است، پس مرتبط با دانش و در جستجوی نوآوری‌های علمی و گاهی جستجوی خلاقیت زیباشناسانه، آن را به سمت تولید هر چه بیشتر زیبایی سوق داده و از تکنولوژی به نفع آن سود می‌برد و گاهی خود فناوری را به عاملی برای زیبایی تبدیل کرده و در گسترش سمبلیک آن می‌کوشد.

این حد گرایش به فناوری در معماری الگوریتمیک ممکن است از نقد آن به دوران معماری پست مدرن و جریان‌های هم عصر آن شکل گرفته باشد. در اکثر سبک‌های معماری، گرایش زیادی به سمت محتوای تئوریک و مفهوم (concept) در معماری دیده می‌شود و به شدت رسالت و نقش معمار به عنوان شاعر فضاها تعریف شده است نمونه‌هایی از این سبک ها، معماری پست مدرنیزم، دیکانستراکشن ، فولدینگ و … هستند. به بیان دیگر در این سبک‌های معماری، معمار که اندیشمندی در جهان هستی است، از راه مطالعات فلسفی – تاریخی به ارائه کانسپت‌های مفهومی می‌پردازد و اثر معماری را همانند محتوایی هنری – اجتماعی و بالاتر از یک مجموعه از فضاها جهت زیستن، به جهانیان ارائه می‌کند. شاید فقط معماران های‌تک و اکوتک و جریان معماری پایدار بودند و ویژگی‌های رفتار فیزیکی ساختمان و مواد و انرژی آن را هم‌تراز کیفیت‌های مفهومی – زیباشناختی ساختمان جلوه می‌دادند و از این جهت نیز به ستایش تکنولوژی در آثار خود می‌پرداختند. ارزش‌های جدیدی در فضای طراحی و نقد معماری همچون کم‌رنگ‌تر شدن گفتمان تئوریک- مفهوم‌گرای معماری از طریق ارائه بحث‌های نظری متعدد در خصوص پایداری ساختمان و اهمیت کیفیت‌های فیزیکی و رفتاری آن جایگزین شده است.

معماری الگوریتمیک به وسیله‌ی امکانات گوناگون طراحی و ساخت دیجیتال در زمینه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری توانسته است از خلاء موجود در فضای تئوریک معماری سود برد و  گفتمان جدیدی در معماری را آغاز نماید و نه تنها روش‌های نوین در طراحی و ساخت معماری بلکه به پر کردن این خلاء تئوریک نیز پرداخته است. به این طریق است که ارائه روش‌های جدید در طراحی معماری و عرصه‌های تئوریک و مفهومی معماری، عرصه‌های نقد معماری و کیفیت‌های زیباشناختی آن به وسیله‌ی نرم افزارهای طراحی پارامتریک ، روش‌های ساخت دیجیتال، ابزارهای نوین طراحی و بهینه سازی، ماشین‌های مدلسازی و ساخت و امکانات رو به افزایش عرصه‌ معماری دیجیتال تعریف می‌شوند. میتوان گفت که دلیل جستجوی نوآوری در معماری در تعریف جدیدی از تعاملات این فضا به وجود می‌آیند. معماری الگوریتمیک در این زمان که معماری‌های پست مدرنیستی و زیباشناختی قرن بیستمی از این پس تنها مسیرهای تولید نوآوری معماری نیستند، توانسته است با بهره گیری از امکانات و ابزارهای خود خلاقیت جدید و متناسب با زمان و مکان خود را تولید کند.

این مطلب را هم ببینید: بیوگرافی جان هیداک