طراحی داخلی چیست ؟

طراحی داخلی ، هنر و دانش ارتقای بخش داخلی یک فضا یا ساختمان به منظور دستیابی به محیطی سالم تر و به مراتب زیباتر برای کاربر نهایی است. طراح داخلی کسی است که چنین پروژه هایی را طرح ریزی نموده، مورد پژوهش قرار می دهند، و هماهنگ و ساماندهی می کند. طراحی داخلی یک تخصص چندوجهی است که توسعه ی مفهومی، طرح ریزی فضا، بررسی محل، برنامه ریزی، پژوهش، برقراری ارتباط با ذینفعان پروژه، مدیریت ساخت و اجرای طراحی را شامل می شود.

تاریخچه و وضعیت کنونی طراحی داخلی

در گذشته، فضاهای داخلی را بطور غریزی بخشی از فرایند ساخت می دانستند. تخصص طراحی داخلی یکی از تبعات توسعه ی اجتماعی و معماری پیچیده است که از پیشرفت فرآیندهای صنعتی ناشی شده است. حرفه ی استفاده ی کارآمد از فضا، رفاه کاربر و طراحی عملیاتی در پیشرفت تخصص طراحی داخلی امروزی نقش داشته است. تخصص طراحی داخلی با کار دکوراتور داخلی متفاوت بوده و متمایز از آن است، اصطلاح دکوراتور معمولاً در ایالات متحده، رایج است. این اصطلاح در بریتانیا رواج کمتری دارد، در بریتانیا تخصص طراحی داخلی هنوز هم فاقد سازماندهی است و در نتیجه به عبارت دیگذ هنوز به لحاظ رسمی، تخصص محسوب نمی شود.

در هند باستان، معماران عادت داشتند به عنوان طراحی داخلی کار کنند. این را می توان در کارهای ویشوکارمای معمار که یکی از خدایان اساطیری هند است، مشاهده نمود. افزون بر این، پیکره هایی که رویدادها و متون باستانی را تصویر می کردند در مکان های ساخته شده در قرن هفدهم در هند، دیده می شوند.

در مصر باستان، “خانه های ارواح” یا مدل های خانه ها در به شکل ظرف های برای مواد غذایی در مقبره ها جای می گرفتند. از این موارد، درک جزئیات مربوط به طراحی داخلی سکونتگاه های مختلف در سراسر دودمان های مختلف مصر، همچون تغییرات تهویه، ایوان ها، ستون ها، ایوان مسقف، پنجره ها و درب ها، امکان پذیر است.

طی قرون هفده و هجده و در اوایل قرن نوزدهم، چیدمان داخلی، یکی از دغدغه های اداره کنندگان خانه ها، یا سازنگان مبلمان یا صنعتگرانی بود که سبک هنری را برای فضای داخلی خانه توصیه می کردند. معماران نیز صنعتگران یا پیشه وران را به خدمت می گرفتند تا طراحی داخلی را برای ساختمان های خود تکمیل کنند.

طراحی داخلی

مدیریت و طراحی داخلی تجاری :

با ورود به قرن بیستم، مشاوران و نشریات آماتور بطور فزاینده، این انحصار را که شرکت های بزرگ خرده فروشی بر طراحی داخلی اعمال نموده بودند، به چالش کشیدند. نویسنده ی فمینیست انگلیسی ماری هاوئیس یک سری مقاله ی پرمخاطب در سال های 1880 نگاشت و در آنها تلاش مردمان طبقه ی متوسط که با شور و شوق خانه های خود را براساس مدل های زمخت ارائه شده توسط خرده فروشان می آراستند، به سخره گرفت. او طرفدار استفاده از سبک های خاص توسط افراد مختلف بود، یعنی سبک هایی که با اولویت های و نیازهای مشتریان تناسب داشته باشد:

“یکی از قوی ترین باورهای من و یکی از نخستین معیارهای ذائقه ی خوب، این است که خانه های ما، همچون پوست ماهی و لانه ی پرندگان، بایستی جلوه ای از عادات و سلیقه ی فردی ما باشد”.

نگرش به دکوراسیون به عنوان یک تخصص هنری متمایز غیرمرتبط با سازندگان و خرده فروشان، با پیدایش مؤسسه ی دکوراسیون بریتانیا در سال 1989، نیروی تازه ای به خود گرفت؛ جان دیبلی کریک به عنوان رئیس آن، حدود 200 دکوراسیون را در سراسر کشور به نمایش گذاشت. تا سال 1915، لیست مشاغل لندن، 127 نفر را در کار خرید و فروش دکوراسیون داخلی ثبت کرده بود، که 10 نفر آنها، زن بودند. رودا و اگنس گرت نخستین زنانی بودند که به صورت حرفه ای آموزش دکوراسیون خانه را در سال 1874 آغاز نمودند. اهمیت کار آنها بر طراحی در آن زمان با تأثیرگذاری ویلیام موریس قابل قیاس بود. در سال 1876، کار آنها (پیشنهاداتی برای دکوراسیون خانه در رنگ آمیزی، کارهای چوبی و مبلمان) ایده هایشان در طراحی داخلی هنری برای مخاطبان بسیاری در طبقات متوسط گسترش داد.

در سال 1900، وضعیت آن توسط شرکت نجاری و ساختمان سازی اینگونه توصیف شده است:

“تا همین اواخر، زمانیکه کسی می خواست خانه اس را مبله کند می بایست با تمامی فروشندگان ملاقات نموده و قطعه به قطعه مبلمانش را انتخاب کند … اما امروز دیگر او به دنبال یک فروشنده لوازم و مبلمان هنری می فرستد تا او تمام اتاق های خانه را ببیند و ذهن هنری خود را برای اینگونه مسائل به خدمت بگیرد”.

در آمریکا، کاندیس ویلر یکی از نخستین زنان مشغول به طراحی داخلی بود و به ارتقای سبکی جدید در طراحی آمریکایی کمک کرد. او به توسعه های دوره های هنری برای زنان در تعدادی از شهرهای بزرگ آمریکا کمک کرد و یک نماد ملی در طراحی خانه شناخته می شد. یکی از تأثیرات مهم او بر این حرفه ی جدید، “دکوراسیون منازل” بود، این یک کتابچه ی راهنمای طراحی داخلی به قلم ادیت وارتون همراه با معنار اوگدن کادمن در سال 1897 در آمریکا بود. نویسندگان در این کتاب، طراحی داخلی و دکوراسیون داخلی سبک ویکتوریایی، بویژه اتاق هایی که پنجره هایشان با پرده های سنگین پوشانده می شدند، خرت و پرت های ویکتوریایی و مبلمان مملو از وسله را نکوهش کردند. آنها چنین استدلال کردند که این اتاق ها به بهای کاهش فضای مناسب برای طرح ریزی و طراحی معمارانه، تنها بر ازدیاد اثاثیه تمرکز دارند، و در نتیجه راحت نبوده و به ندرت مورد استفاده قرار می-گیرند. این کتاب یک کار منحصر بفرد بود و موفقیت آن موجب پیدایش دکوراتورهای حرفه ای شد که به شیوه -های مورد حمایت نویسندگان کتاب کار می کردند، مشهورترین آنها، السی د ولف بود.

السی د ولف یکی از نخستین زنان طراح داخلی بود. او سبک ویکتوریایی که با آن بزرگ شده بود را پس زد و طرح پرجنب وجوش تری همراه با مبلمان راحت تر در منزل، انتخاب کرد. طراحی های او، روشن و همراه با رنگ-های زیبا و مبلمان چین گرایی، در تضاد با سبک ویکتوریایی بود که اثاثیه و پارچه های سنگین قرمز، چوب تیره و کاغذ دیواری های شدیداً یکسان را ترجیح می داد. طرح های او، عملی تر نیز بودند؛ او به هم ریختگی موجود در سبک ویکتوریاییرا از بین برد تا مردم بتوانند از مهمان هایشان راحت تر پذیرایی کنند. در سال 1905، د ولف مسئولیت طراحی داخلی باشگاه کلونی در خیابان مدیسون را به عهده گرفت؛ فکر طراحی داخلی آنجا حتی شب ها نیز او را رها نمی کرد. او ایده های خود را در کتاب پرفروش خانه ای با سلیقه ی عالی در سال 1913 تشریح کرد.

در انگلیس، سیری موهام به طراح داخلی افسانه ای تبدیل شد، او این شهرت را به خاطر طراحی نخستین اتاق تماماً سفید کسب کرد. او کارش را در اوایل سال های 1910 آغاز نمود و خیلی زود به شهرت جهانی رسید؛ او بعدها کسب و کارش را به نیویورک و شیکاگو نیز گسترش داد. او در دوران ویکتوریا به دنیا آمد، یعنی دورانی که رنگ های تیره و فضاهای کوچک، مشخصه های آن هستند، او در عوض، اتاق هایی پرنور و اثاثیه ای با سایه-های متعدد از رنگ سفید و صفحات آینه ای را طراحی کرد. وسایل تجاری او علاوه بر صفحات آینه ای، شامل اینها بود: کتاب هایی با جلد سفید، کارد و چنگال با دسته های چینی سفید، میزهای کنسول با پایه های پلاستیکی، یا پایه های دلفینی، تختخواب سفری حاشیه دار و دارای رومبلی، فرش های خزدار، صندلی ناهارخوری پوشیده-شده با چرم سفید، و لامپ های حبابی شیشه ای چندلایه، و تاج دار.

طراحی داخلی چیست

دکوراتورهای داخلی و طراحان داخلی

طراحی داخلی، هنر و دانش درک رفتار افراد جهت خلق فضاهای کارآمد در یک ساختمان است. دکوراسیون، مبله کردن و آراستن یک فضا با اشیاء زیبا و مد روز است. بطور خلاصه، طراحان داخلی می توانند کار دکور را انجام دهند اما دکوراتورها، نمی توانند طراحی کنند.

طراح داخلی

طراح داخلی یعنی تأکید بیشتر بر طرح ریزی، طراحی کارآمد و استفاده ی مؤثر از فضا، در مقایسه با دکوراسیون داخلی. طراح داخلی می تواند پروژه هایی را انجام دهد که شامل چیدمان طرح پایه ی فضاهای داخل یک ساختمان و نیز پروژه هایی است که به درک مسائل فنی همچون موقعیت پنجره و در، آکوستیک و روشنایی است. هرچندکه طراح داخلی می تواند طرح فضا را ایجاد نماید، اما نمی تواند دیوارهای حمال را بدون تدیید یا موافقت مهندس سازه، تغییر دهد. طراحان داخلی غالباً مستقیماً با معماران، مهندسان و پیمانکاران، کار می کنند.

طراحان داخلی بایستی مهارت بالایی داشته باشند تا محیط های داخلی را به نحوی خلق کنند که کارآمد، امن و پایند به مقررات ساختمان و الزامات ADA باشند. آنها پا را از انتخاب کفپوش های رنگی و مبلمان فراتر گذاشته و دانش خود را به ارتقای اسناد ساخت و ساز، بارهای وارد بر ساختمان، مقررات بهداشتی و اصول طراحی پایدار و نیز مدیریت و هماهنگی خدمات تخصصی شامل موارد مکانیکی، برقی، لوله کشی و ایمنی اعمال نمودند – همه ی اینها برای اطمینان از این بود که افراد بتوانند در محیطی بی خطر زندگی کنند، آموزش ببینید و کار کنند و این بسیار دلپذیر است.

ممکن است شخص بخواهد دانش فنی مختص به یک حوزه یا یک نوع طراحی داخلی همچون طرح مسکونی، طرح تجاری، طرح هتل، طرح مراقبت های بهداشتی، طرح دانشگاهی، طرح نمایشگاهی، طرح مبلمان، و برند مکان را بسط داده و تخصصی نماید. طراحی داخلی یک تخصص خلاقانه است که نسبتاً جدید بوده و بطور مداوم در حال تحول است، و غالباً برای عموم مردم، گیج کننده است. این یک حرفه ی هنری نیست و بر پژوهش در حوزه های بسیاری جهت فراهم نمودن درکی درست از نحوه اثرگذاری محیط بر افراد استوار است.

تعریف طراحی داخلی

رنگ ها در طراحی داخلی

رنگ یک ابزار قدرتمند طراحی است در دکوراسیون و نیز در طراحی داخلی است، این هنر ترکیب کردن و هماهنگ کردن رنگ ها با هم برای خلق یک طرح شیک برای معماری داخلی فضا است.
برای طراحان داخلی، دستیابی به تجربه ی ژرف در خصوص رنگ ها، درک اثرات آنها بر روان افراد و درک معانی هر رنگ در شرایط و مکان های مختلف به منظور ایجاد ترکیبات مناسب برای تمامی مکان ها، ضروری است.

ترکیب کردن رنگ ها با یکدیگر به خلق یک حالت ذهنی منجر می شود و می تواند نهایتاً اثرات مثبت یا منفی بر افراد بگذارد. رنگ ها موجب می شوند اتاق های راحت تر، شادتر، آرام تر یا چشمگیرتر شوند. ترکیب رنگ موجب می شود یک اتاق، بزرگتر یا کوچکتر به چشم بیاید. پس این متخصص طراحی داخلی است که رنگ های مناسب را برای یک مکان انتخاب می کند، آن هم به شیوه ای که افراد بخواهند در آن مکان بمانند و در آن احساس آرامش کنند.

طراحی داخلی

منابع:

  • en.wikipedia
  • Pile, J., 2003, Interior Design, 3rd edn, Pearson, New Jersey, USA
  • Brief History of Interior Design (2007) Retrieved December 7, 2012, from www.interior-design-school.net
  • Blakemore, R.G. History of Interior Design Furniture: From Ancient Egypt to Nineteenth-Century Europe. J. Wiley, 2006, p. 4.
  • Clouse, Doug. “The Handy Book of Artistic Printing: Collection of Letterpress Examples with Specimens of Type, Ornament, Corner Fills, Borders, Twisters, Wrinklers, and other Freaks of Fancy”. Princeton Architectural Press, 2009. p. 179.
  • Clouse, Doug. “The Handy Book of Artistic Printing: Collection of Letterpress Examples with Specimens of Type, Ornament, Corner Fills, Borders, Twisters, Wrinklers, and other Freaks of Fancy”. Princeton Architectural Press, 2009. p. 66

ترجمه : مرجع دانلود معماری

  • کپی برداری با درج لینک منبع ترجمه بلامانع است.