زندگی نامه  اسکار نیمایر  – Oscar Niemeyer

اسکار نیمایر در تاریخ 15 دسامبر 1907 در ریو دوژانیرو چشم به جهان گشود. وی موفق شد از دانشگاه Escola Nacional (دانشگاه فدرال ریو دوژانیرو) فارق التحصیلی خود را دریافت نماید. سپس  در کارگاه تایپوگرافی (حروف چینی) پدرش نخستین دفتر معماری خود را افتتاح نمود. اسکار نیمایر را ه عنوان مشهورترین معمار برزیلی و یکی از صاحب سبک ترین معماران جهان ،علی الخصوص به خاطر شهر برازیلیا می‌شناسند. در توسعه معماری مدرن، او یکی از چهره های کلیدی به شمار می‌آید. شهرت جهانی او بیشتر به خاطر طراحی مقر سازمان ملل در شهر نیویورک در سال 1960 است. در اواخر قرن 20 و اوایل قرن 21 نحوه ساختار زدایی و استفاده از بتن در فرم های پیچشی که کشف وی محسوب می‌شود، اثر بسزایی داشت.

حتما ببینید: کتاب معماری

بیوگرافی اسکار نیمایر

 

از اسکار نیمایر با عنوان مجسمه ساز یادمان های تاریخی ذکر می کنند و همواره توسط پیروان و طرفداران و حتی منتقدان سبک خود، مورد ستایش و تحسین قرار می‌گیرند. او بیان می کند که تأثیر شدیدی از کارها و سبک لکوربوزیه گرفته است. وی استفاده از شکل های انتزاعی و منحنی را از بهترین تجربه کاری و آن را به عنوان امضای کار خود تلقی میکند. یکی از بیانات او در این مورد به خوبی علاقه‌ی او را به این امر روشن می سازد که چنین بوده است: من به زاویه ها و خطوط مستقیم و انعطاف ناپذیر که توسط انسان خلق شده، هیچگونه علاقه ای ندارم. علاقه شدید من به خطوط روان، و منحنی های عمیق موجود در طبیعت کوه ها،رودخانه ها و اقیانوس های کشور من می باشد. خطوط کرو و نرم ماهیت کل جهان می باشد، که از جهان کروی انیشتن به وجود آمده است.

پروژه‌ی ساختمان های PamPulha در شمال شهر بلو هوریزنته اولین پروژه بزرگ او محسوب می شود. آثار و کارهای اسکار تحسین تعداد زیادی از معماران، طراحان و مردم عادی را برانگیخت. که در میان آن آثار طرح کلیسای سنت فرانسیس بیشتر از همه آن‌ها تاثیر گذار بود. اسکار نیمایر یکی از قدرتمندترین معماران برزیل در داخل و خارج از کشور خود در فاصله بین دهه 40 تا 50 میلادی به شمار می‌رفت. ساختمان مسکونی ادیفیشو کوپان (Edificio Copan) در سائوپائولو، و همکاری با لکوربوزیه (و دیگر بزرگان صاحب سبک) در ایالات متحده، به علاوه دعوت دانشگاه ییل و هاروارد برای تحصیل در این مراکز از فعالیت‌های مهم او  به شمار می آید.

نیمایر طراحی ساختمان های مدنی پایتخت جدید برزیل در شهر برازیلیا که دور از مراکز شهر بود را در سال 1956 و به دعوت رئیس جمهور جدید برزیل، ژوسلینو کوبیتچک به عهده گرفت. در سال 1960 تمام طرح‌های او برای کنگره ملی برزیل، کلیسای جامع برازیلیا، مجموعه فرهنگی جمهوری، ساختمان دا آلورادا (Alvorada) ، ساختمان پلانالتو (Planalto) و دادگاه عالی فدرال کامل گشت. عامل انتخاب او به عنوان رئیس دانشگاه و عضو افتخاری موسسه ملی آمریکا، طراحی این شهر مدرن و تأسیس دانشگاه برازیلیا بود. نیمایر کشور را ترک نمود و دفتر طراحی خود را در شهر پاریس افتتاح کرد و این به علت ایده ئولوژی چپ گرای وی، و تعامل وی با حزب کمونیست، پس از کودتای نظامی سال 1964 بود. سپس در سال 1985 به برزیل بازگشت و در سال 1988 جایزه معتبر معماری پریتزکر پرایز را دریافت نمود. اسکار بخشی از دوران کودکی خود را در کشورهای کمونیست شوروی و کوبا سپری نمود. طرح موزه هنرهای معاطر نیترو (Niteroi) را در اواخر قرن 20 و اوایل قرن 21 به مرحله اجرا رساند. اسکار بیش از 600 پروژه را در طول 78 سال فعالیت حرفه‌ای خود طراحی و اجرا نمود. در نهایت در سن 104 سالگی دار فانی را وداع گفت.

از آثار و کارهای معروف و مهم آلدو روسی موارد زیر را می‌توان ذکر کرد:

  • اسکیس فرودگاه برازیلیا
  • کنگره بین المللی (مجموعه شهر برازیلیا)
  • کلیسای جامع (مجموعه شهر برازیلیا)
  • برازیلیا
  • مجموعه کوپان (1951)
  • کاخ سپیده دم (1957)
  • معبد آزادی و دموکراسی (1985)
  • موزه چشم کوریتیبا (2007)
  • نماد یادبود جنگ لاتینا
  • کاخ رسمی ریاست جمهوری
  • موزه هنرهای نیتروی (1996)

منابع:

  • en.wikipedia
  • biography.com

گرداوری و ترجمه: مرجع دانلود معماری

این مطلب را هم ببینید: ۳۶ آشپزخانه مرمری فوق العاده که نمایی لوکس